Pierzga pszczela 170g

Pierzga pszczela wytwarzana jest w 100% przez pszczoły z pyłku kwiatowego, miodu i wydzielin gardzielowych pszczoły. Polega to na tym, że pszczoły zbieraczki przynoszą do ula pyłek po czym zrzucają go do pustych komórek plastra, a pszczoły nielotne pracujące w ulu zwilżają je miodem i śliną, rozdrabniają, a następnie ubijają warstwami. W komórce może być 4 – 5, a czasem więcej warstw pyłku o różnym zabarwieniu. Powierzchnia zgromadzonego w ten sposób pokarmu pyłkowego po napełnieniu komórki do 3/4 głębokości jest powlekana cieniutką warstewką miodu, w celu odizolowania od dostępu powietrza. Wzbogacony białkami enzymatycznymi z pszczelich gruczołów ślinowych, kwasami organicznymi, substancjami antybiotycznymi pyłek dojrzewa, stając się naturalnym koncentratem białkowo witaminowo mineralnym, posiadającym wysoką wartość odżywczą. Po 7 dniach gotowa jest tzw. pierzga – łatwo strawny, harmonijnie zrównoważony, niezwykle wartościowy pokarm, nie dający się niczym zastąpić chleb powszedni pszczół. (H.S. Bieroniowa). 

Zawartosć pierzgi

PIERZGA ZAWIERA: przede wszystkim dużo białka, cukru, kwasu mlekowego oraz witaminy: A, B1, B2, B12, C, PP, E, D, K (której nie stwierdzono w pyłku), H. Makroelementy: P, S, Cl, K, Ca, Na; mikroelementy: Mg, Fe, Cu, Zn, Co, Mo, Se, Cr, Ni, Si; enzymy: inwertaza, kataliza, pepsyna, trypsyna, lipaza, laktaza. Pierzga w stosunku do obnóży pyłku kwiatowego różni się znacznie składem. Zawiera ok. 12% więcej białka, które występuje w postaci łatwo przyswajalnych peptydów i aminokwasów. Więcej jest też (o 60%) węglowodanów, natomiast mniej (o 66%) tłuszczów. Chlebek pszczeli zawiera też dużą ilość kwasu mlekowego – 3,1% – oraz witamin z grupy B, witaminy E i K. Wzrasta też znacznie zawartość enzymów, z których najważniejsze to: inwertaza, katalaza, pepsyna, trypsyna, lipaza i laktaza. W pyłku kwiatowym zmienia się też skład gatunkowy drobnoustrojów: maleje ilość drożdżaków, a za to rozwijają się mikroorganizmy z rodzaju np. Lactobacillus, Pseudomonas.

LECZNICZE MOŻLIWOŚCI PIERZGI

Jako lek, oddziałuje na te wszystkie schorzenia co pyłek kwiatowy, tylko ze względu na dodatkowy skład i właściwości pierzgi, można ją stosować w mniejszych dawkach i jest ona bardziej skuteczna (proces leczenia skraca się - trzykrotnie).

1. PRZEWLEKŁE ZAPALENIE WĄTROBY - zarówno na tle bakteryjnym jak i wirusowym. Produkt wpływa na rozkład obumarłych komórek i martwych mikroorganizmów, osłania wątrobę, reguluje jej pracę, obniża poziom bilirubiny, ochrania komórki wątrobowe przed działaniem czynników toksycznych. Sprawdza się w leczeniu ostrego i przewlekłego zapalenia wątroby, jej uszkodzeń, zarówno pourazowych jak i toksycznych. Potrafi zahamować proces zapalny, martwicę i stłuszczenie komórek wątrobowych. Wskazane jest zażywanie pierzgi przez osoby, które stosują leki przeciwreumatyczne. (H. Noskowicz – Bieroniowa).
2. NIEDOKRWISTOŚĆ – pierzga jest cennym środkiem w zwalczaniu niedokrwistości zwłaszcza u dzieci. Pobudza ona układ krwiotwórczy do wytwarzania hemoglobiny i czerwonych ciałek nawet w przypadkach, w których nie skutkowały preparaty zawierające żelazo. (H. Noskowicz – Bieroniowa).
3. POPRAWIA STRUKTURĘ ANATOMICZNĄ I FUNKCJONOWANIE BŁONY ŚLUZOWEJ ŻOŁĄDKA, REGULUJE PROCESY PRZEMIANY MATERII, POBUDZA FUNKCJE ORGANIZMU, ZWŁASZCZA TRAWIENIE, przejawia niezwykłą mądrość natury, przeciwdziała i nadwadze i niedowadze. Leczy ostre zaparcia, łagodzi uporczywe biegunki, pomaga w chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy, w zapaleniach wrzodziejącego jelita grubego. Pierzga zawiera antybiotyki, hamujące rozwój bakterii, działa w ZAKAŻENIACH BAKTERYJNYCH i WIRUSOWYCH, niszczy szkodliwe mikroorganizmy np. salmonelle, sprzyja rozwijaniu się pożytecznych. Dzięki zawartości biopierwiastków i witamin w odpowiednich proporcjach, jest cennym środkiem WZMACNIAJĄCYM SYSTEM ODPORNOŚCIOWY, wypróbowanym w profilaktyce chorób, wynikających z niedoboru bioelementów oraz skażenia powietrza, wody i pożywienia. Produkt ten uchodzi za doskonałą odzywkę ogólnoustrojową, rekonwalescentom pozwala szybciej wrócić do pełni sił. (H. Noskowicz – Bieroniowa).
4. Pierzga jest pomocna w ZABURZENIACH WZROSTU, procesach rozwojowych. Ale też przy dolegliwościach w OKRESIE KLIMAKTERIUM, wypadaniu włosów, łamiących się paznokciach, zmianach skórnych. (H. Noskowicz – Bieroniowa).
5. OBNIŻA POZIOM CHOLESTEROLU oraz HAMUJE ZLEPIANIE SIĘ PŁYTEK KRWI. Pierzga pomaga w stanach pozawałowych, zaburzeniach krążenia obwodowego, nadciśnieniu tętniczym, miażdżycy naczyń wieńcowych serca.(H. Noskowicz – Bieroniowa).
6. Przyjmowanie pierzgi WZMACNIA OŚRODKOWY UKŁAD NERWOWY, obniża stany napięcia nerwowego i pobudzenia psycho – ruchowego, poprawia samopoczucie, działa uspakajająco. Jest więc zalecana, zwłaszcza w chorobach psychicznych, zaburzeniach starczych, nerwicach, stanach wyczerpania psychicznego. Wzmacniając produkcję endorfin w mózgu, pomaga w leczeniu depresji, wspomaga działanie leków przeciwdepresyjnych, pozwala na zastosowanie ich zmniejszonych dawek. Redukuje objawy niepożądane leków antydepresyjnych, podtrzymuje pacjenta w dobrej kondycji po ich odstawieniu. (H. Noskowicz – Bieroniowa).
7. Pierzga pobudza zamierające komórki, POPRAWIA UKRWIENIE TKANKI NERWOWEJ, sprawność umysłową, koncentrację, ułatwia przyswajanie wiadomości, poprawia pamięć. Szczególnie dobre wyniki leczeniem pierzgą obserwuje się u osób starszych, u których spadek sił życiowych i depresje uzależnione są bardziej od wieku niż od czynników środowiskowych. Pomaga przywracać sprawność w przypadkach wczesnego starzenia się. SPRZYJA DŁUGOWIECZNOŚCI. (H. Noskowicz – Bieroniowa).
8. Zastosowanie substancji tworzonej przez pszczoły korzystnie działa w CHOROBACH NARZĄDU WZROKU, zapaleniach siatkówki, rogówki, spojówek. Kuracja pierzgą pszczelą pobudza rozwój nerwu wzrokowego u dzieci. Osoby ją zażywające, zauważają poprawę widzenia, ostrości wzroku. (H. Noskowicz – Bieroniowa).
9. Pyłkowa kuracja zalecana jest też U DZIECI RACHITYCZNYCH, z opóźnieniami rozwoju umysłowego i wzrostu. (H. Noskowicz – Bieroniowa).
10. Pierzga pszczela zdobywa popularność W LECZENIU ZMIAN ZAPALNYCH I PRZEROSTOWYCH GRUCZOŁU KROKOWEGO (prostaty), występujących u ok. 30% mężczyzn w wieku 50 – 60 lat. (H. Noskowicz – Bieroniowa).
11. Pierzga okazała się pomocna W LECZENIU CHOROBY ALKOHOLOWEJ; uzupełnia wywołane alkoholem niedobory białek, witamin, biopierwiastków. Skutecznie łagodzi męczące, przykre, trudne do zniesienia skutki odstawienia alkoholu. Stosowana przez dłuższy czas, nawet w niewielkich dawkach, pozwala złagodzić, skrócić, a nawet wyeliminować objawy abstynencji. (H. Noskowicz – Bieroniowa).
12. Pierzga jest substancją wykorzystywaną przez pionierów W LECZENIU CUKRZYCY, przez co zyskuje coraz większe poparcie, odkąd doświadczenia na zwierzętach wykazały, że zwiększa się wydzielanie insuliny. (H. Noskowicz – Bieroniowa).
13. Pierzga jest wymieniana jako środek pomocny W BÓLACH MIĘŚNI I KRĘGOSŁUPA, chronicznym zmęczeniu, depresji nerwicowej, dysleksji u dzieci, dystrofii mięśniowej, jadłowstręcie psychicznym, łysieniu, siwieniu włosów, łuszczycy, w leczeniu marskości wątroby, nadczynności tarczycy, ropnych procesów wokół zębów, stwardnienia rozsianego, szkarlatyny, zapalenia zatok, w zaburzeniach seksualnych, dolegliwościach prostaty, niepłodności męskiej, osłabieniu popędu płciowego. (H. Noskowicz – Bieroniowa).

DAWKOWANIE: Dorośli 30 – 40 g, Dzieci od 3 do 5 lat ok 10 g, Dzieci do 12 lat 15 g, Spożywa się ją 3 razy dziennie, pół godziny przed jedzeniem, albo całą dawkę rano przed śniadaniem. Lecznicze zastosowanie pierzgi powinno być poprzedzone dokładną diagnozą i prowadzone pod kierunkiem lekarza, znającego się na działaniu produktów pszczelich. Nieodzowna jest kontrola, zwłaszcza w kuracji kobiet ciężarnych, dzieci poniżej 3 roku życia, młodzieży w wieku rozwojowym, oraz osób w okresie klimakterium. PROFILAKTYCZNIE: 20 g pierzgi dziennie. Według zachodniej literatury zwiększenie dawki do 4 łyżeczek dziennie zalecane jest rekonwalescentom, szczególnie po leczeniu antybiotykami, ludziom starszym, osobom wycieńczonym fizycznie i nerwowo. Profilaktyczną kurację pierzgą zaleca się dwa razy w roku przez 30 – 60 dni, najlepiej wiosną i jesienią. Przerwa w kuracjach powinna trwać 3 miesiące. Są też zwolennicy kontynuowania kuracji bez przerw. (H. Noskowicz – Bieroniowa).

STOSOWANIE:

Pierzgę można spożywać bezpośrednio do ust, można też rozpuścić 1 łyżeczkę w filiżance z wodą, sokiem, mlekiem lub miodem (temp. max. 40 stopni C). Chlebek pszczeli powinien moczyć się minimum 4 godziny. Można zalać pierzgę wieczorem i wypić ją rano. Po jej wypiciu, w ten sam sposób proszę przygotować roztwór do wypicia na wieczór. Analogicznie postępujemy każdego dnia. Osoby, które muszą być odżywiane sztucznie: roztwór pierzgi w wodzie można wprowadzać bezpośrednio do żołądka lub jelita cienkiego. Kurację pierzgą pszczelą można łączyć z zażywaniem leków farmaceutycznych.